خلاصه سمینار دانشجویی دوره کارشناسی ارشد آقای ارشد ویسی که در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران ارائه شد به شرح زیر می باشد:

خاموش کردن ژنها (Gene silencing) یک اصطلاح عمومی است که روند اپی ژنتیک تنظیم و بیان ژنها را شرح می دهد. خاموش کردن ژنها عموما به معنای خاموش کردن یک ژن خاص بدون هیچگونه دخالت در ژنوم موجود مورد هدف می باشد. فرایند خاموش کردن ژنها در داخل سلول ممکن است در سه مرحله قبل انجام رونویسی، در طی تقسیم میتوز یا بعد از انجام رونویسی صورت گیرد. خاموش کردن ژنها بعد از مرحله رونویسی(Post-Transcriptional Gene Silencing)، اصطلاحا  RNA interference یا RNAi نیز گفته می شود. RNAi روندی است که در طی آن میزان بیان یک ژن در مرحله بعد از رونویسی کاهش یا کاملا از بین می رود.

فرایند خاموش کردن ژنها بعد از مرحله رونویسی (PTGS) اولین بار در سال 1990 در گیاهان شناخته شد. مطالعات برای پی بردن به مکانیسم RNAi ادامه یافت تا اینکه دو دانشمند به نامهای  Craig C. Mello و Andrew Fire با معرفی یک RNA دو رشته ای (dsRNA) به نماتد Caenorhabditis.eleganc عامل RNAi را dsRNA معرفی کردند. به پاس این کشف بزرگ، جایزه نوبل سال 2006  در حوزه ی فیزیولوژی و پزشکی به این دو دانشمند تعلق گرفت. در رشته حشره شناسی پزشکی در زمینه ی RNAi مطالعات مختلفی انجام گرفته است. این مطالعات بطور کلی در 4 دسته تقسیم بندی می شوند:

1) تولید حشرات ترانسژنیک: در این زمینه با معرفی ژنهایی که باعث تحریک مسیر RNAi  در ناقل مورد نظر می شود، موفق به تولید ناقلینی شده اند که ظرفیت انتقال کمتری نسبت به ناقلین طبیعی دارند. به عنوان مثال از این روش برای تولید گونه های ترانسژنیک Aedes egypti  و Aedes albopictus  استفاده شده است.

2) مطالعه عملکرد پروتئین ها: در این روش با خاموش کردن یک ژن متعلق به یک پروتئین خاص تغییرات عملکردی ناشی از عدم تولید این پروتئین مورد مطالعه قرار می گیرد. از مهمترین مطالعاتی که در این زمینه انجام شده می توان به مطالعه عملکرد پروتئین هایی مانند HBP ، Salp14 و Serin-protease در گونه های مختلف کنه ها اشاره کرد.

3) شناسایی عملکرد ژنها: برای مشخص کردن عملکرد ژنها، یک ژن خاص مورد هدف قرار می گیرد و بعد از خاموش کردن ژن مورد نظر، فنوتیپ حاصله به منظور تعیین عملکرد ژن مورد نظر مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. برای مثال عملکرد ژن هایی مانند nSec1 ، Actin و HISP در کنه ها و پشه ها مورد مطالعه قرار گرفته است.

4) مطالعات ایمنولوژیک: در این قبیل مطالعات با معرفی یک گروه از dsRNA های مختلف به یک ناقل خاص، ژنهای مسئول تولید عوامل ایمنولوژیک مانند آنتی ژنهای محافظتی شناسایی خواهد شد. از این روش برای تعیین ژن های مسئول تولید آنتی ژن های محافظتی در کنه های گونه های Ixodes scapularis استفاده شده است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: